الرئيسية › المنتديات › شاركي قصتك › صحابى
انا فاطمة… كلها كام يوم و ابقى 17 سنة عارفة انى صغيرة زى ما ناس كتير بتقول بس ما علينا…
يمكن حكايتى مش ملهمة اوى او تبان عادية لبعض الناس و مفيهاش حاجة سوبر بس بالنسبالى انا كفاطمة ف انا هفضل فخورة بكل اللى عديت بيه فى كل وقت
الحكاية بدأت من الاول خالص لما كنت لسة فى حضانة ممكن مكنش فاكرة كل التفاصيل بس انا مكنش عندى صحاب او مكنش عندى صحاب كتير كنت كل شوية قاعدة مع حد و كل فترة مصاحبة ناس جديدة و بسيبهم و هكذا لحد ابتدائى اتعرفت على سمية اللى كانت جمبى فى الديسك و كان فى بينا تفاصيل كتير لطيفة اوى بس هى مشيت و نقلت من المدرسه و بعدها اتعرفت على مريم و بعدنا و بعدها نور و بعدنا و بعدها هاجر و سارة و منة و بعدنا برضو و بعدهم نور تانية و اخيرا و ليس اخرا ميار و انا و ميار طولنا شوية و فى نص صحوبيتنا لما حصل خلاف بينا كده قربت من رنا و بقينا قريبين اوى بس للأسف برضو بعدنا و بعد كده أمانى و بعدنا و بعدت عن ميار و كان فى شهد فى النص ده غير بقى ناس تانية مفيش داعى لذكرهم و آخر حاجة بقى نغم اللى حسيت معاها بقى ان الدنيا بمبى و ان كل حاجة تمام و انها مش هتبعد عنى زى كل اللى بعدوا دول و فى الاخر اخدت حته قفاا فوقنى من فترة ماية البطيخ اللى كنت عايشة فيها دى و بعدت نغم و بعدها جت ملك و بعدت…
المهم بقى ان انا لسة على علاقة بكل دول او اغلبهم يعنى و بنتكلم و فى ناس منهم حدود معارف مش اكتر
فى فترة كده و تحديدا فى 2 اعدادى انا تعبت نفسيا جامد اوي اوي يعنى و وصلت انى روحت الأخصائية النفسية اللى فى المدرسة بحكيلها انى مليش صحاب و ان كلهم بعدوا و بيبعدوا و هيبعدوا و هى كانت بتحاول تحايلنى و تقولى لا انت جميلة و كويسة و اكيد فى سوء تفاهم و كلام زى ده كتير مكانش بيعمل حاجة
كنت بقعد لوحدى كتير جدا و بقعد ف ديسك لوحدى مكنتش بشوف غير نظرات شفقة من كل الناس زمايلى و المدرسين و بسمع كلام زى “قاعدة لوحدك ليه… بقيتى كئيبة اوى … و غيره ” لحد ما ف مرة _و اللى انا مش فاكرة امتى بالظبط_
حسيت انه خلاص الدنيا مش هتقف على حد و قررت ان مخليش حياتى تقف على حد و بدأ بقى اتعلم حاجات جديدة لوحدى و اطور من نفسى فى حاجات كتير ادور و اعرف اكتر بس برضو كنت حاسة بنقص و حاسة انى محتاجة أشارك الحاجات دى مع حد يفهمني بس بحاول اتأقلم مع الوضع حاليا
و بس كده جاية اقول ان لولا كل اللى حصل ده مكنش زمانى ناضجة كده و بالوعى ده و بحكى حكايتى _اللى ممكن تبان للبعض انها عادية و تافهة_ عشان اقول ان احنا افضل صحاب لنفسنا احنا اكتر ناس عارفة مصلحتنا و عارفة قد ايه احنا تعبنا و قد ايه احنا بنعافر….. حبوا نفسكوا زى ما هى بكل اللى مرت بيه متلوموش نفسكوا على حاجة ملكوش ذنب فيها…… حد غيرى كان ممكن يفضل طول حياته مكتأب و قافل على نفسه لمجرد انه حس ان ممكن يكون العيب فيه…
من الاخر كده الصحاب مهمة فى حياتنا اه بس مش فى كل وقت و مش كل الصحاب حتى لو فى سن صغير أو سن مراهقة او شباب متعتمدوش على حد فى كل حاجة متثقوش فى حد ثقة عمياء و متبنوش سعادتكم على حد خليكوا صحاب نفسكوا و حبوها و احتوها و هاتولها شكولاته فرحوا نفسكوا و ادعموها و طبلولها و خليكوا فخورين بيها و متستنوش ده من حد تانى و بس كده
بتمنى ان كلامى ده يساعد او يسيب أثر لاى حد حتى لو شخص واحد….